Het aftellen is begonnen

1 december 2014 - Sydney, Australië

Hoi lieve allemaal!

Oeps, alweer bijna een maand geleden sinds ik een blog schreef… Tijd voor een update!

Alweer bijna naar huis, wow! Ik kan niet wachten, ben zo blij dat ik straks weer lekker thuis en bij Gijs ben… Begrijp me niet verkeerd, zoals ik al zo vaak heb gezegd heb ik het hier goed en ik ga het ook echt wel missen. Maar ik heb vorig jaar een hele tijd niet goed in m’n vel gezeten en heb daar helaas nu ook nog wat last van, en daarom denk ik dat thuis zijn toch beter voor mij is. Ik sta zogezegd nog wat wankel op m’n benen, en ik kan daar beter aan werken als ik in “een veilige haven” ben! En heb natuurlijk heel veel zin om weer lekker thuis te komen, met Gijs en m’n vriendinnetjes te zijn en kerst te vieren. Hopelijk vind ik in de komende 3 weken nog een kamer, zodat ik daar aan kan werken als ik thuis ben… Breda ik mis je!

De komende anderhalve week bestaat mijn leven nog even vooral uit werken. Ze zijn vanaf vandaag helaas toch echt begonnen met het draaien van kerstmuziek in het Hilton, maar ondanks dat ik de hele ochtend “All I want for christmas, is yoouuuuu babe” heb gehoord ben ik nog totaal niet in de kerststemming. Bij kerst hoort kou, geen zon en strandweer! Zoals velen van jullie misschien wel weten heb ik een gruwelijke hekel aan kerstmuziek ondanks dat ik heel erg van kerst zelf hou, dus m’n humeur op het werk is aanzienlijk gedaald. Ook wel behoorlijk lachwekkend, zitten er van die mannetjes in pak een serieuze zakenbespreking te houden met “Jinglebells, jinglebells, jinglebell rock” op de achtergrond…

Ik begin me steeds meer te beseffen dat het avontuur bijna voorbij is en dat is best een gek idee. Ondanks dat ik het vaak goed naar m’n zin had was ik toch aan het aftellen, altijd maar aftellen, en nu zijn de dagen ineens bijna voorbij en lijkt het 10x zo snel te gaan. Ook bij m’n collega’s komt dat besef, ik hoor elke dag wel een keer dat ze niet willen dat ik ga. Lief! Ik ga hun ook allemaal missen, een aantal zie ik elke dag en dan straks ineens niet meer… Dat betekent niet dat de jongens me sparen hoor, nee, ze proberen de dagen nog zoveel mogelijk te benutten door me telkens te plagen haha. Ergens achter vandaan springen, ineens in m’n oor praten, me nat maken met de schoonmaakspuit of dingen naar me gooien… En dan daarna ermee weg proberen te komen door te zeggen “That’s because you are our favorite, Viv!” Hmm hmm.

Gister natuurlijk ook gewerkt en het was weer een ouderwets helse zondag. Véél te druk, en dan zijn er altijd nog mensen met onmogelijke verzoeken… Door zulke dagen ga ik heel veel nadenken over de toekomst, en of ik echt wel mijn hele leven dit wil blijven doen. Ik heb geen idee hoe het allemaal gaat lopen, maar ik weet wel dat ik op zulke dagen veel liever weer bij Centerparcs zou werken dan bij het Hilton. Huh?! Heb je geen doelen in het leven?! Jawel! Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat op zulke drukke dagen, en dan vooral als ik er al een lange werkweek op heb zitten, de voordelen soms even niet meer opwegen tegen de nadelen. Natuurlijk heb ik vaak leuke gesprekken en zijn er mensen (en collega’s) die mijn baan super leuk maken, maar soms heb je ook van die momenten… Centerparcs is maar een voorbeeldje hoor, maar daar dacht de gemiddelde gast tenminste niet dat de wereld rond hem draaide. Ik kan er soms behoorlijk moe van worden dat “De gast is Koning” hier nogal letterlijk wordt genomen, en dat we zelfs als het belachelijk druk is nog geen nee mogen zeggen tegen de veeleisende persoon die weigert z’n boterham met pindakaas zelf van het SELFSERVICE BUFFET te halen. Nee is het verboden woord, zélfs als dat betekent dat er iemand naar de supermarkt moet om Yacult te halen “want dat hadden jullie hier 5 jaar geleden ook”. Jep. En dan kwaad worden als het op dag 4 toevallig de Light versie van Yacult is, want ze drinken echt alleen normaal. Kunnen jullie je iets voorstellen van mijn tijdelijke horeca-moeheid op zulke momenten?

Trouwens, dat van die gast met de boterham met pindakaas is waargebeurd. Hij wilde dat wij zijn boterham haalde want hij werkte voor Sean Paul dus hij was ook een beetje belangrijk. (Voor degenen die zo snel even niet weten wie Sean Paul is: https://www.youtube.com/watch?v=dW2MmuA1nI4) Ik was blijkbaar de wereldberoemde zanger zelf óók tegen het lijf gelopen maar het enige wat ik op dat moment dacht was “Wat heeft die gozer een rare pet op.” Oeps, haha!

Gelukkig zijn er ook nog zat leuke gesprekken op het werk. Gekke oude omaatjes die zeggen dat ik wel goed op mezelf moet passen, waarna het gesprek ineens over ging naar “ben je al getrouwd?” Nee niet getrouwd. “Ben je wel samen met iemand? Is het een goede? Koester de liefde.” Heb je het gelezen, Gijs? :D

Pas zat er ook een zakenman in het restaurant die trots vertelde dat zijn dochter zo ook kwam ontbijten. Dat vond ik leuk, over anderhalve week zitten papa en ik er ook zo bij! Heb heeeeel veel zin om papa weer te zien, die heb ik stiekem toch ook wel erg gemist. Hij komt donderdagochtend vroeg aan, over anderhalve week dus, en dan heb ik die zaterdag m’n laatste werkdag en verder vrij zodat we nog wat van Sydney kunnen zien op vrijdag. Heb het ook voor elkaar gekregen dat we die 3 nachtjes in het Hilton slapen! Daar heb ik ook super veel zin in, heb die kamers met roomservice natuurlijk al gezien en dat is niet verkeerd. Dan die zondagmiddag vertrekken we naar Nieuw Zeeland, waar ik mezelf een paar dagen vermaak in Christ Church terwijl papa werkt. Daarna hebben we nog zo’n 3 of 4 dagen om wat van Nieuw Zeeland te zien! En dan vertrekken we naar huis. Dat wordt wel erg lang reizen… Eerst al van NZ naar Sydney, dan naar London met ergens onderweg natuurlijk ook weer een stop, en dan naar Amsterdam. Daar kom ik dan kerstochtend rond 10u aan, spannend!

Goed, dat was het wel weer even voor nu. Verveel me een beetje, ik ga normaal elke dag na het werk nog naar de sportschool maar dat kan nu even niet want mankepootje heeft haar knie bezeerd… Zal wel proberen wat vaker een update te plaatsen of grappige momenten op te schrijven want ik ben weer eens alles vergeten… En dan komt er natuurlijk een Nieuw-Zeeland blog! Tot snel allemaal :)

 

 

 

Foto’s

5 Reacties

  1. Ilse:
    1 december 2014
    Lieve Vivian,

    Het aftellen is inderdaad begonnen.
    Geniet nog van de laatste dagen in Sidney en van de dagen met je vader.
    Voor je het weet ben je weer in Hellevoetsluis.

    Liefs Ron en ilse
  2. Wendy:
    1 december 2014
    Ook in Hellevoetsluis is het aftellen begonnen hoor! Zal binnenkort eens beginnen met de grote schoonmaak in en rond je kamer (al een half jaar onbewoond, met uitzondering van af en toe een snurkende kater). En wacht natuurlijk nog op de lijst met wensen voor het avondeten..... Knuffel van mams, die met heimwee de foto's van Sydney bekijkt, want hier nu KOUD, winderig en somber weer!
  3. Opa de lange:
    3 december 2014
    ha ha niet opa maar Ron, nu net even die rapper bekeken: 20 in een dozijn.....
    ook voor (o)pa de datumprikker maar ingevuld.
    see joe soen
  4. Riet randolfi:
    4 december 2014
    Hallo,vivian,
    Nog even,dan zit het erop,het is toch nog snel gegaan,
    Een hele leuke tijd met je vader in nieuw zeeland enz.
    Het was weer een leuk verhaal,misschien komt er nog een vervolg.
    Groetjes marco en riet..
  5. Lina Wildenboer:
    10 december 2014
    Hallo Vivian, het is zo leuk om je verhalen te lezen.
    Ik ben het met je eens dat je Kerst in een koud en donker land moet vieren. Jaren geleden waren wij in december en januari in Australië en het was zo vreemd om de winkels in kerstsfeer te zien terwijl het zomer is. En wat denk je dan van bbq-en met Kerst.
    Volgens mij heb je een geweldige tijd gehad in Sydney. Ondanks dat je het soms wel moeilijk had. Je hebt het toch maar gedaan. Je kunt trots zijn op jezelf. En je zal altijd met goede herinneringen aan deze tijd in Australië terugdenken.
    Ik wens je fijne dagen met je vader in Sydney en in Nieuw Zeeland.
    groetjes, Lina.