Afscheid van Sydney en avonturen in Nieuw-Zeeland

Hoi lieve allemaal!

Het is weer tijd voor een update, dit keer vanuit Queenstown New Zealand :)

Ik zal eerst even vertellen over m’n laatste daagjes in Sydney! ’s Middags naar het Hilton gelopen (met 4 koffers, pfjuuh) en ingecheckt. Was leuk, de vorige supervisor van de Executive Lounge, Eric, werkt nu bij front office en die ken ik best goed van mijn shifts bij exec. :D Eerst zei hij al dat iemand er voor gezorgd had dat we op de bovenste verdieping (43) sliepen, super tof! Ik weet niet wie dat gedaan heeft, maar dat was in ieder geval al een leuke verrassing. Daarna zei hij casual tegen papa dat ik goed werkte in de executive lounge, dus dat we gratis toegang kregen voor alle 3 de dagen. Aah dat was echt cool, normaal komen daar alleen mensen die heel veel geld uitgeven dus ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik ooit toegang zou krijgen tot zoiets haha. Toen de kamer in, ik was nog niet binnen of de telefoon ging al… “Hello this is Chris from glass breakfast, I’m just calling to confirm…Hello Viv is this you?” (en dat moet ik dan mijn baas noemen) Een paar minuten daar weer na werd er op de deur geklopt en stond één van de meisjes van roomservice waar ik goed mee om ga voor de deur met een fles champagne, een fles wijn, bonbons en aardbeien met chocola! Echt zo leuk allemaal, en ook dat we steeds mensen tegen kwamen die ik goed ken. Vond ik leuk dat papa dat kon zien, dat ik leuke mensen had ontmoet in het hele hotel!

In de dagen daarna hebben we nog wat van Sydney gezien, zijn we lekker uit eten geweest én hebben we natuurlijk wat gedronken en gegeten in de executive lounge. Dat was leuk zeg, al die keren dat ik daar werkte en dan nu zat ik er ineens zelf! Vond het ook leuk om die meiden van daar nog even te zien, het begon toen echt wel tot me door te dringen dat ik dat allemaal achter me zou gaan laten in een paar dagen… Dat had ik ook wel steeds meer met m’n eigen collega’s, ik keek al die maanden uit naar kerst en toen ineens had ik zoiets van Help, ik wil jullie allemaal niet achter laten! Vrijdag ochtend zijn we natuurlijk ook gaan ontbijten, ik vond het echt leuk om dat allemaal aan papa te kunnen laten zien. ’s Middags zijn we met de trein naar de Blue Mountains gegaan en hebben we daar verschillende tochtjes gemaakt te voet, met een soort treintje en grote gondel liften. Best mooi! (De bergen zijn blauw door de olie die in Eucalyptus bladeren zit: weer wat geleerd) 

Zaterdag was mijn laatste werkdag, eerst snel nog even wat eten en toen omkleden en zelf de vloer op. (Niemand had het door behalve één Aziatisch vrouwtje, die bleef me aan kijken zo van “ik zou toch zweren dat ik jou net in andere kleren zag”…) Het was niet zo’n super drukke dag gelukkig, dus ik kon er nog even van genieten. Toen was het ineens al voorbij! Zo leuk, ze hadden een taart gehaald in de vorm van een hondje en ik kreeg een mega lieve kaart én een tas vol Australische cadeautjes! Timtams, een boemerang, een kangoeroetje etc. De volgende ochtend iedereen voor het laatst gezien, bij ons laatste ontbijt in het Hilton. Sip! Het was heel gezellig hoor en iedereen was hartstikke lief natuurlijk. We hadden Jordon als waiter en hij regelde dat ik de a la carte pannenkoeken kreeg in plaats van de normale, yay! Daar keek ik nou al een half jaar naar uit, haha. Daarna moest ik dan echt afscheid nemen en iedereen ging me knuffelen aww. Midden in het restaurant, vond Chris weer niet zo leuk maar daar trok niemand zich iets van aan. Was echt even een gek momentje, aan de ene kant was ik natuurlijk blij dat ik na 10 dagen weer lekker thuis zou zijn maar ik wist ook dat ik alles en iedereen héél erg ging missen. Met een aantal heb ik zo’n goede band opgebouwd, en dan het idee dat ik ze nooit meer ga zien… Is toch best verdrietig natuurlijk. Gelukkig kon ik niet lang verdrietig blijven: ’s avonds vlogen we naar Christchurch!

Omdat papa gewoon moest werken was ik een paar daagjes wat meer alleen maar dat vond ik niet erg, dat was ik toch al zo gewend. Maandag rondgelopen in Christchurch, zo raar! 4 jaar geleden was daar een grote aardbeving waardoor echt héél erg veel gebouwen onveilig verklaard zijn, en sommige stukken lijken nog steeds wel een spookstad. Je ziet hotels, helemaal afgetimmerd maar met de dekbedden nog op de bedden en een hele grote Starbucks, donker en verboden toegang… En dan zijn er de vele kantoorgebouwen en zelfs de kathedraal, gewoon nog steeds zoals 4 jaar geleden maar dan uitgestorven. Best spookachtig, de ideale omgeving voor een zombie-apocolypse zou ik zeggen. Ze zijn wel bezig gebouwen voorzichtig af te breken of weer op te bouwen maar dat gaat dus niet zo snel. Wel heel indrukwekkend, heb echt nog nooit zoiets gezien! Dinsdag aan m’n projecten gewerkt en woensdag met papa mee naar de velden geweest, was gelukkig een mooie dag met een fijn zonnetje. Donderdag vertrokken we in de huurauto naar Queenstown waar we zo’n 6/7 uur later aankwamen. Echt een hele mooie rit! Door bergpassen en langs meren en rivieren, met water dat heel gek lichtblauw was. Queenstown zelf vind ik ook wel leuker als Christchurch, wat levendiger en gezelliger. Ik vind de rust en stilte hier trouwens heel fijn, zo anders als in Sydney!

Vrijdag zijn we met een busje naar de Shotover River gereden, waar we met een “jet boat” zouden gaan varen. Nouja, varen… Dat ging hard! Die boot scheurde door de rivier, rakelings langs rotsen en door ondiep water en noem het allemaal maar op. Dat was een echte attractie, soms behoorlijk eng want ze gingen expres op de rotsen af en maakten af en toe een 360 graden spin. Wel gaaf! Papa heeft de dvd natuurlijk gekocht, zéér charmant want we zaten precies voor de camera. (jep, je ziet mij terwijl ik me krampachtig vast klamp en ondertussen probeer te blijven lachen) Voor een kleine impressie hierbij het YouTube promotie filmpje van shotover jet: https://www.youtube.com/watch?v=QjmZ2cs8nCU

’s Middags zijn we met een gondel de berg op gegaan, vanwaar we een uitzicht hadden over Queenstown en al het water hieromheen. Gaaf! Ik weet niet hoe maar niet heel veel later gingen we met een kleiner liftje nog verder omhoog, klaar om te gaan paragliden… Ik was een kleeeein beetje nerveus maar dat was nergens voor nodig zei het meisje waarmee ik zou gaan vliegen. Terwijl ze de parachute aan het klaar leggen was kieperde ze ineens om, en de man waarmee papa zou springen zei “Not very reassuring to see your pilot fall” Ik vroeg ook al of dit een voorbode was voor onze vlucht… Haha. Nee hoor, alles ging goed. (rustig maar mam) We moesten eerst een stukje rennen met die parachute en dan woeeesj spring je eigenlijk zo de berg af de diepte in. We hadden eerst al een tijdje staan kijken naar andere mensen, best lachwekkend. De één rende nog even door terwijl z’n voeten de grond al niet meer raakten, de ander besloot dat ie wel genoeg gerend had en ging maar vast hangen zodat de piloot ploeterend met het extra gewicht van een zware man de laatste meters mocht rennen. Bij ons ging het gelukkig vlekkeloos, al denk ik dat ik ook nog door rende terwijl ik al vloog haha. Ik vond het even spannend maar al gauw kon ik gelukkig genieten van het uitzicht, en van hoe we rustig naar beneden gleden. Tot ze haar go-pro camera tevoorschijn haalde, tijd voor selfies! En toen ook een filmpje zo bleek later, ze vroeg ineens of ik het leuk vond enzo dus ik zei jaa ik vind het helemaal niet zo eng! “We can make it scarier if you like.” Eeeeeuh…. Nouja oké dan! Toen ging ze dus met de wind spelen en jeetje wat gingen we hard en schuin. Toen kreeg ik wel even flinke zenuwen in m’n buik! Maar het was wel heel erg gaaf, ik vond het echt leuk. We kregen een USB stick met de foto’s en het filmpje, dat was wel leuk om terug te zien natuurlijk. Ik had echt niet gedacht dat ik dat zou durven maar ben blij dat ik het gedaan heb! 

We hebben vanavond en morgenochtend nog in Queenstown en dan vertrekken we naar Franz Josef, en maandagavond hopen we dan weer in Christchurch te zijn. Dinsdagochtend vliegen we eerst terug naar Sydney, dan naar Singapore (onofficiële stop, even eruit en weer erin hopelijk), door naar Londen (officiële stop, zó dichtbij huis en dan 4 uur wachten… Denk echt dat ik ongelofelijk onrustig ga zijn haha) en dan naar Amsterdam. Thuis! Kerst. Cadeautjes. Lekker eten. Chillen met Gijs. Mijn vriendinnetjes en familie weer zien. Zin in!

Lieve groetjes (en tot snel!)                                                                                        P.S.: heb foto’s geüpload van alles wat ik hierboven beschreven heb.